ارتباط سلامت روان با انگیزه پیشرفت وپیشرفت تحصیلی دانش آموزان دبیرستانی دولتی سنندج

هدف از انجام این پژوهش ارتباط سلامت روان با انگیزه پیشرفت وپیشرفت تحصیلی دانش آموزان دبیرستانی دولتی روزانه شهری ناحیه دو سنندج بود. روش انجام پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود و جامعه آماری، شامل کلیه دانش آموزان دبیرستانی مدارس دولتی شهری ناحیه دوسنندج بود. نمونه به تعداد 312 نفر دانش آموز دبیرستانی اعم ازدختر وپسر با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای متناسب با حجم انتخاب شد. ابزار اندازه گیری دو پرسشنامه سلامت روان گلدبرگ وهیلر وانگیزه پیشرفت هرمنس ومعدل دوترم تحصیلی بود. با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ ، پایایی 72/0 برای پرسشنامه ی سلامت روان و 84/0 برای پرسشنامه انگیزه پیشرفت به دست آمد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون، آزمون t، تحلیل واریانس و استفاده شده است. نتایج نشان داد که همبستگی معناداری بین سلامت روان وانگیزه پیشرفت دانش آموزان وجود دارد. در خصوص، سلامت روان دانش آموزان نتایج نشان داد که از لحاظ جنسیت تفاوت معناداری بین آنان وجود ندارد. اما از لحاظ پیشرفت تحصیلی بین آنها تفاوت معناداری وجود داشت. به علاوه، نتایج نشان داد در خصوص انگیزه پیشرفت با توجه به جنسیت آنان تفاوت معناداری وجود ندارد. و همچنین بین انگیزه پیشرفت وپیشرفت تحصیلی با کنترل سلامت روان آنان نیز تفاوت معناداری وجود ندارد. همچنین نتایج تحقیق حاکی از آن بود که همبستگی معناداری بین سلامت روان و انگیزه پیشرفت و پیشرفت تحصیلی وجود دارد